Επιλογή γλώσσας:
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ 
ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ 
Ο χειμερινός κινηματογράφος στην πόλη μας είναι γεγονός!! Το ιστορικό “CINE Κουκλάκι”, άνοιξε και πάλι από χθες τις πύλες του και θα μας υποδέχεται για όλη την “χεμερινή περίοδο”στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο “Γιάννης Ρίτσος” με προβολές κινηματογραφικών ταινιών, που θα αφορούν όλες τις ηλικίες και θα περιλαμβάνουν και ταινίες Α’ προβολής!! Το “καλωσορίσατε και πάλι στο ταξίδι μας”, έγινε με την προβολή της πολυβραβευμένης ταινίας του Τζουζέπε Τορνατόρε “Σινεμά ο Παράδεισος”, υπό την παρουσία του δημάρχου μας Λάμπρου Μίχου και στελεχών της δημοτικής αρχής.
Ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Νίκος Βουρλιώτης, υποδέχτηκε τους παρευρισκομένους, με ένα θερμό και συγκινητικό λόγο, τον οποίο αξίζει να παραθέσουμε αυτούσιο!
Καλό ταξίδι στα κινηματογραφικά όνειρα μας, καλώς όρισες και πάλι στην καθημερινότητά μας CINE Κουκλάκι!!
Νίκος Βουρλιώτης: “Ας γεμίσουμε αυτόν τον χώρο με νέα όνειρα, για να γίνει η ιστορία της πόλης μας η ιστορία και των παιδιών μας!”
“Μου έδωσε ο δήμαρχος Λάμπρος Μίχος την πρωτοβουλία, με χαρά να σας καλωσορίσω εκ μέρους του και εκ μέρους όλης της δημοτικής αρχής και τον ευχαριστώ γι αυτό, διότι πρόκειται για μία, μπορώ να πω, ιστορική στιγμή, να ανοίγει τις πόρτες του αυτό το υπέροχο μέγαρο πολιτισμού στον πολύ κόσμο και να λαβαίνει πλήρη αξιοποίηση ως φάρος πολιτισμού και ψυχαγωγίας.
Εδώ είναι γνωστό ότι κάνει τα μαθήματά της και παραστάσεις, η ανώτερη σχολή δραματικής τέχνης του δήμου μας, όπως χτες που παρουσίασε, σε σκηνοθεσία του δντή της Μάξιμου Μουμούρη τον Αμφιτρύωνα του
Μολλιέρου, με μεγάλη επιτυχία.
Έχουν εδώ εκτελεστεί μεγάλα συμφωνικά έργα, θεατρικές παραστάσεις, παραστάσεις του λυρικού θεάτρου και ποικίλες άλλες εκδηλώσεις.
Ήταν όμως επιλογή μας να προσφέρει στο κοινό της πόλης μας και όχι μόνο, τη χαρά, την απόλαυση της μαγείας του κινηματογράφου και στα παιδιά παιδικές ταινίες και παιδικές παραστάσεις σε προσιτές ώρες και με προσιτή τιμή.
Εδώ πρωτολειτούργησε το 1966 ο κινηματογράφος με την ονομασία σινε Κουκλάκι. Κολιάκος, Ευκαρπίδης και Μιχαλάτου ήταν οι ιδιοκτήτες ενός κινηματογράφου, πολύ εξελιγμένου τεχνολογικά για την εποχή, καθώς διέθετε ανοιγόμενη οροφή, με μανιβέλα αρχικά και μετά ηλεκτρικά.
Τότε υπήρχαν δύο χειμερινοί κινηματογράφοι, που τώρα είναι super market, η Βενετία και ο Ζέφυρος και δύο θερινοί, το όνειρο και η Άννα. Το σινε Κουκλάκι με την ανοιγόμενη οροφή πρωτοπορούσε.
Τους ιδιοκτήτες, τεχνικούς, ταμίες και ταξιθέτες και των πέντε κινηματογράφων της πόλης είχε την πρωτοβουλία να τους βραβεύσει ο δήμαρχος Λάμπρος Μίχος το 1998, με την ευκαιρία των εγκαινίων του θερινού σινεμα ΠΑΝΘΕΟΝ, όταν μόλις είχε ενταχθεί στο δίκτυο θερινών
κινηματογράφων του υπουργείου πολιτισμού και μόλις ξανάρχισε στην πόλη να γυρίζει η μπομπίνα, μετά από αρκετά χρόνια σιγής.
Τότε ιδρύθηκε, 1998 και η κινηματογραφική λέσχη.
Το 1984, το αδρανές και άδειο πια σινε Κουκλάκι, το αγόρασε ο δήμος αντί του ποσού των 6,8 εκατομ. δραχμών, επί δημαρχίας Μήτρου Σουλιμιώτη και προσπάθησε με κάποιες επισκευαστικές παρεμβάσεις να το ξανακάνει λειτουργικό, χωρίς όμως να παίζει ταινίες.
Μία απόπειρα έγινε το χειμώνα του 1998 να ανοίξει κύκλος χειμερινών προβολών με πρώτη ταινία τις γέφυρες του Μάντισον, αλλά δεν είχε συνέχεια.
Κορυφαία στιγμή στη διαδρομή του κτηρίου ήταν η τελετή ονοματοδοσίας του σε κινηματοθέατρο «Γιάννης Ρίτσος», στην οποία παραβρέθηκε ο σπουδαίος ποιητής του Επιτάφιου και της Ρωμιοσύνης και ήταν δύο μόλις χρόνια πριν τον θάνατό του.
Το 2006 ο δήμαρχος Λάμπρος Μίχος αξιοποίησε ένα ανταγωνιστικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα και κατάφερε να ανακαινίσει ριζικά το κινηματοθέατρο. Μπορούσε να το κατεδαφίσει όλο και να το φτιάξει από την αρχή.
Θεώρησε όμως ιερή την υποχρέωση κρατήσει το σκελετό του κτηρίου ως ένδειξη οφειλόμενης τιμής στον μεγάλο ποιητή.
Το μικρό αυτό μέγαρο μουσικής ολοκληρώθηκε και εγκαινιάστηκε στις αρχές του 2011 με την παρουσία της κόρης του Γιάννη Ρίτσου, της Ρίας Ρίτσου.
Θέλω να επισημάνω, όπως είπα στην αρχή, τη σημασία που έχει για μένα η ανάθεση από τον δήμαρχο να κάνω την προσφώνηση, διότι η ιστορία του κτηρίου προσδιορίζει τη βιωματική σχέση του δημάρχου μας με τον χώρο, καθώς, ως δημοτικός σύμβουλος το 1984, συναποφασίζει την αγορά του κτηρίου. Παρευρίσκεται στην τελετή ονοματοδοσίας το 1988 και στην τελετή ανακήρυξης του Μήτρου Σουλιμιώτη ως επίτιμου δημάρχου το 1994, όντας εκλεγμένος δήμαρχος.
Η δημιουργία ενός υπερσύγχρονου κινηματοθέατρο για παραστάσεις υψηλών απαιτήσεων, ήταν προσωπικό του στοίχημα, που το κέρδισε και τώρα όλη μας η δημοτική ομάδα, μαζί του, ξανοιγόμαστε σε καινούργιες επιδόσεις.
Οι σινεφίλ, οι οικογένειες, τα παιδιά θα έχουν ΕΔΩ την ευκαιρία να δουν κινηματογράφο, θέατρο, παιδικές ταινίες, παιδικές παραστάσεις, σε έναν άνετο και ζεστό χώρο και σε προσιτή τιμή.
Θα επανασυστήσουμε και την κινηματογραφική λέσχη για να στηρίξουμε τον ποιοτικό κινηματογράφο, τον ελληνικό κινηματογράφο, τον εναλλακτικό και τον πειραματικό κινηματογράφο.
Το Νοέμβρη, θα παίξουμε εδώ το ντοκυμαντέρ ΣΜΙΛΕΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ, που πήρε τρία βραβεία στο φετεινό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που αναφέρεται στην ανθρωπιστική δράση του Ζουλιεν Γκριβέλ, του Ελβετού οδοντίατρου που ερχόταν επί 25 συνεχόμενα χρόνια στην Αγία Βαρβάρα για να θεραπεύει τα δόντια των νοσηλευόμενων χανσενικών.
Ο δήμος μας που έχει συνεισφέρει για την παραγωγή της ταινίας, τον έχει ανακηρύξει επίτιμο δημότη και ο ίδιος θα είναι παρών στην επίσημη προβολή που θα ανακοινωθεί.
Όπως ήδη γνωρίζετε, σήμερα ανοίγουμε τον κύκλο χειμερινών προβολών και τον τιτλοφορούμε «σινε ΚΟΥΚΛΑΚΙ» για να βοηθήσουμε τους παλιότερους να
ανατρέξουν στις παιδικές τους μνήμες αλλά και γιατί η πόλη έχει τη δική της ιστορία! Τον ανοίγουμε τον κύκλο με το σινεμά ο Παράδεισος. Ο κυρίως λόγος είναι γιατί είναι ένα πολύ τρυφερό έργο με θέμα τον κινηματογράφο. Ένας εξίσου σημαντικός όμως λόγος είναι ότι έχουμε εμπιστευτεί τις προβολές και τον κινηματογράφο σε έναν τίμιο κινηματογραφιστή, ένα χωριατόπαιδο, ο οποίος όμως έζησε μια ζωή, όμοια με τη ζωή του πρωταγωνιστή.
Αύριο έχουμε την ταινία «το παιδί και το δελφίνι». Είναι η πρώτη ξένη ταινία που γυρίστηκε στην Ελλάδα και μάλιστα η πρώτη σε σινεμασκόπ, με ένα καταπληκτικό τραγούδι, με τον Αλέξη Μινωτή να παίζει και τον Κώστα Ταχτσή βοηθό σκηνοθέτη.
Τις άλλες δύο μέρες δωρεάν προβολών, Τρίτη και Τετάρτη τις αφιερώνουμε στα παιδιά, όπως και όλη την έγνοια μας για αυτά. Ο δήμαρχος είναι κάπου εκεί. Το είχε πάρει πεισματικά να ανοιξουμε και το κεφάλαιο του κινηματογράφου. Κάθεται κοντά σε έναν συγκινημένο ώριμο κύριο, που στα πρώτα χρόνια του σινε ΚΟΥΚΛΑΚΙ, Φόραγε το λουρί και φορτωνόταν το δίσκο και έμπαινε στα διαλείματα στην πλατεία και φώναζε : τσιπς, σάμαλι, κωκ, λεμονάδες, πορτοκαλάδες, μπιράλ. Ας τον χειροκροτήσουμε!»
Και τελικά, αυτή ήταν η πιο τρυφερή στιγμή της βραδιάς: η αναγνώριση του συγκινημένου ώριμου κυρίου, εκείνου του παλιού πωλητή που φώναζε «τσιπς, σάμαλι, κωκ, λεμονάδες».
Γιατί η μνήμη της πόλης δεν είναι μόνο οι μεγάλες στιγμές και τα ποιήματα. Είναι οι μικρές, ζεστές, καθημερινές φωνές που τρυπώνουν στην καρδιά μας.
«Η πόλη έχει μνήμη και πρέπει να την συντηρούμε». Αυτά τα λόγια του Δημάρχου δεν είναι μια απλή δήλωση, είναι μια υπόσχεση και μια συγκινητική υπενθύμιση της ουσίας μας.
Το «Σινεμά ο Παράδεισος» —η ταινία που ανοίγει τον κύκλο— δεν επιλέχθηκε τυχαία. Είναι ο ύμνος στη νοσταλγία, στη χαμένη αθωότητα, στη δύναμη του κινηματογράφου να κρατά ζωντανό τον χρόνο. Και σήμερα, εδώ, στο «Γιάννης Ρίτσος», το οποίο αποτελεί έναν ιερό σκελετό μνήμης, ανοίγει ξανά η ανοιγόμενη οροφή της ψυχής μας.
Είναι ο χώρος όπου οι γενιές του ’60 και του ’70 αντάλλαξαν το πρώτο τους βλέμμα, όπου τα παιδιά γέμισαν την πλατεία με γέλια και φωνές. Είναι η κιβωτός που, χάρη στην πίστη σε αυτό το όραμα του Λάμπρου Μίχου, επιβίωσε από την κατεδάφιση, για να τιμήσει τον μεγάλο ποιητή και να δώσει στέγη στην τέχνη.
Το «cine-ΚΟΥΚΛΑΚΙ» ζωντανεύει ξανά! Το φως της προβολής άναψε, αυτή τη φορά όχι, μόνο για να φωτίσει την οθόνη, αλλά για να ζεστάνει τις ψυχές μας και να συντηρήσει τη μνήμη. Ας γεμίσουμε αυτόν τον χώρο με νέα όνειρα, για να γίνει η ιστορία της πόλης μας η ιστορία και των παιδιών μας.
Η μπομπίνα γυρίζει ξανά. Καλώς ήρθατε σπίτι.”
